Keyword-stuffing. Ook wel: keyword-spamming of in goed Nederlands ‘zoekwoordproppen’.

“Serieus, Arjan? Ga je het daar anno 2020 nog over hebben? Dat is zóóó 2003.”

Ik weet het. Maar waarom gebeurt het dan nog steeds? Waarom zie ik het zelfs gebeuren in webteksten van SEO-bureaus, die potverdorie toch beter zouden moeten weten?

Dus kan het geen kwaad dit kwaad wederom te benoemen. Omdat het iets zou moeten zijn wat we al in 2003 achter ons gelaten zouden moeten hebben. (O jee, 5 hulpwerkwoorden in 1 zin. Je kunt wel zien dat ik er helemaal emotioneel van wordt. 😢)

Wat is keyword-stuffing?

Hier een mooi voorbeeld:

Dit voorbeeld van een hele foute SEO-tekst heb ik zelf verzonnen. Maar denk niet dat dit over-the-top is. Het komt voor. In mijn cursus gebruik ik deze klassieker, die rechtstreeks van internet komt:

Hier zit werkelijk alles in wat Google verboden heeft:

• Overmatige herhaling van het product dat ze willen verkopen, in allerlei mogelijke varianten: meer- en enkelvoud, met en zonder spaties, al dan niet in combinatie met andere zoekwoorden;
• Een eindeloze opsomming van plaatsnamen waar deze website op wil scoren;
• Een nog veel eindelozere opsomming van producten waarop ze óók gevonden willen worden, in alle mogelijke varianten.

Nu zal ik je eens iets vertellen: ik vind het niet eens zo erg, dat ondernemers dat doen. Dat wil zeggen: ik vergeef het ze graag. Want ik ga er vanuit dat ze het zelf hebben gedaan. Ze hebben de SEO-klok horen luiden, maar de klepel weten ze niet te hangen.

Uiteindelijk willen ze gewoon hun handel verkopen. Daar is niets mis mee. En als je dan ergens opvangt dat zoekwoorden herhalen werkt, waarom zou je het dan niet proberen om hoger in Google te komen? (Nou, daar zijn goede redenen voor. Daar kom ik zo op.)

Maar als het gebeurt op de website van SEO-specialisten, dán breekt mijn klomp. En kan ik het ze níet vergeven. Want nogmaals: die moeten beter weten. Check deze tekst maar eens:

Hoe vaak kun je ‘bovenaan in Google’ in allerlei varianten in een tekst van krap 100 woorden proppen? Daarvoor moet je in ieder geval een paar zinnen verkrachten, zo blijkt:

• ‘Begin 2013 stonden we al op pagina 1 hoog in de zoekmachine.’
• ‘Bovenaan in zoekmachine?’

Onbegrijpelijk.

(Inmiddels heeft dit bedrijf z’n leven gebeterd. Deze tekst is niet meer terug te vinden.)

Waaróm moet je zoektermen eigenlijk niet overmatig gebruiken?

Velen zullen zeggen: omdat het niet meer werkt. Google kan je website zelfs terugzetten als je op deze manier probeert posities te winnen:

“Als u pagina’s vult met zoekwoorden of cijfers, leidt dit tot een negatieve gebruikerservaring en kan dit nadelig zijn voor de positie van uw site.” (Bron)

Maar dat het niet werkt, vind ik irrelevant. Het gaat namelijk om iets veel belangrijkers. Iets wat Google ook expliciet aangeeft in de zin hierboven: ‘ een negatieve gebruikerservaring’.

Dat is een nette manier van zeggen dat je bezoekers dit soort teksten klote vinden. Onleesbaar. Niet geschreven voor hén, maar voor de zoekmachinerobots. Je moet wel een retesterk USP hebben om deze belediging van hun intelligentie goed te maken, zodat ze alsnog contact met je opnemen.

Dáárom moet je zoektermen dus niet ‘stuffen’.

Hoe weet je of je aan het zoekwoordproppen bent?

Probeer je op enig moment geforceerd zoekwoorden in je tekst te stoppen? Dan ben je aan het proppen. Simpel, toch?

Maar als je een richtlijn zoekt: da’s lastiger. Niemand weet namelijk precies hoe Google dit bepaalt of berekent. Uit onderzoek zou het ‘proppercentage’ ergens tussen de 0,5% en 3% liggen. (Bron: https://www.rtmbusiness.nl/keyword-stuffing-percentage/)

Oftewel: als 0,5 tot 3 procent van je tekst uit hetzelfde zoekwoord bestaat, ben je al aan het keyword stuffen. Dus let op: als je één keer per 200 woorden je belangrijkste zoekterm gebruikt, kan dit door Google al als te veel worden beschouwd.

Nu hoop ik – en weet ik eigenlijk wel zeker – dat Google naar veel meer kijkt om te bepalen of je aan het forceren bent. Want nee, je moet niet expres zo vaak mogelijk een zoekterm gebruiken. Maar het moet ook niet zo zijn dat je het geforceerd gaat vermijden omdat je bang bent voor de Google-politie, terwijl je helemaal niets fout doet.

Het beste advies is en blijft in mijn ogen: schrijf je tekst op een zo natuurlijk mogelijke manier. En dat is: behalve in je titel (waar je belangrijkste zoekterm echt móet staan) verder niet letten op hoe vaak je zoekterm in je tekst belandt. Meestal wijst het zich dan vanzelf.

Nog even over dat SEO-bedrijf met die spammy teksten…

Dat bedrijf leerde ik kennen omdat we een gezamenlijke klant hadden. Die klant isoleert vloeren. Ze vroegen mij een mooie SEO-tekst te schrijven om die dienst beter te verkopen.

Ik leverde mijn tekst aan, en zij zeiden: “Dank je! We sturen ‘m door naar onze SEO-partner.” Niets mis mee, natuurlijk; er is altijd ruimte voor verbetering. Bovendien was ik wel benieuwd naar de mening van een andere specialist. Welnu, ik kreeg al snel een e-mail:

 

Ehm, nou…als ik dat had gedaan, moest ik om de zin zo’n term erin fietsen. Het had mijn tekst totaal met de grond gelijk gemaakt.

Ik weigerde. “Doe het zelf maar”, zei ik. En dat deden ze: niet lang daarna belde de opdrachtgever mij. Hoe ik het durfde om zo’n slechte tekst aan te leveren.

Je raadt het al: dat ging om de bewerkte tekst, waarin alle bovenstaande termen geforceerd verwerkt waren.

De klant zei: “O, dan ga ik hén even bellen.”

Daarna heb ik nooit meer iets van ze gehoord. Niet van de klant, niet van dat SEO-bedrijf. Begrijp jij het, begrijp ik het.

Maar keyword-spamming begrijpen we wél, hè? Dat is gewoon not done. Niet vóór 2003, niet ná 2003. En ín 2003 trouwens ook niet.

Nu wil ik geen bedrijf aan de schandpaal nagelen, maar…

…wie heeft er nog sappige voorbeelden van overmatig gebruik van zoekwoorden? Deel ze hieronder, graag zonder links en bedrijfs- of persoonsnamen. Het is altijd leuk om je even te verbazen en verwonderen, toch? Ter leringh énde – toegegeven – vermaeck. 😉

Let op: Dit blogartikel bevat EXPLICIET taalgebruik. Lees verder op eigen risico.

Google censureert zoekopdrachten. Let op: dus geen zoekresultaten (ja, waarschijnlijk óók), maar al daarvóór. Wanneer jij je vraag intikt.

Ooit opgevallen? Als je erover nadenkt, is het heel logisch. Het gaat immers om een Amerikaans bedrijf. Er zijn tere kinderzieltjes te beschermen! En diepste drijfveren te ontkennen.

Ervaar de censuur zelf:

• Tik het zoekwoord ‘perforator’ in bij Google. Dan krijg je suggesties:

• Doe nu hetzelfde met ‘porno’. Dan krijg je niets. Geen enkele aanvulling.

Test – als je wilt – meer seks(e)gerelateerde termen. Je zult zien dat je ook dan niet geholpen wordt door de zoekmachine.

Dát is dus wat ik bedoel met ‘censuur’.

(Overigens krijg je – grappig genoeg – wél weer suggesties met de zoekterm ‘seks’. Blijkbaar is die netjes genoeg. Terwijl je bij woorden als ‘borst’, ‘penis’ en ‘vagina’ nul op het rekest krijgt. ‘Anus’ is daarentegen wél weer salonfähig. Wie bepaalt dit eigenlijk?!)

Jammer, voor ons zoekgedrag-analisten

De aanvullingen die Google geeft, die bedenken ze natuurlijk niet zelf. Alle gegeven termen zijn door zoekers ingevuld.

Daarom zijn de Google-suggesties ook goud waard voor SEO-tekstschrijvers zoals ik: het is alsof je de klant van je klant interviewt. Zodat je op hun vraag kunt inspelen.

Zo bezien is het ironisch: datgene waar ook online verreweg de meeste vraag naar is, wordt door Google afgeschermd. Sex sells; what else is new?

Google’s preutsheid legt ook een zwakte bloot

Een zwakte der techniek, der interpretatie. Daar kwam ik laatst achter, tijdens een zoekwoordenanalyse voor één van mijn klanten.

Die verkoopt namelijk glaszuigers. Van die hele onschuldige dingen, die zich vastzuigen aan ruiten. Zodat ze door mens en machine veilig getild kunnen worden.

Op ‘glaszuiger’ zit vrij veel zoekvolume: 720 per maand. Groot was dan ook mijn verbazing, toen Google geen enkele aanvulling gaf. Niets! Dat kán simpelweg niet bij zo’n populair zoekwoord.

De verklaring achterhaalde ik snel genoeg. En jij raadt het vast ook al: het zit ‘m in zuiger. Dat is natuurlijk ook wel een heel vies woord, hè? 😜

En het stopt niet bij de glaszuiger. Ook de stofzuiger is blijkbaar te seksueel getint. Evenals ‘zuigerklep’, ‘bloedzuiger’, ‘uitzuiger’, ‘duimzuiger’ en ga zo maar door.

Tip om tóch suggesties te krijgen

Wil je tóch suggesties bij onterecht afgeschermde zoektermen als ‘zuiger’? Probeer dan andere zoekmachines, zoals Bing. Die is al veel minder preuts. Of technisch slimmer, zo je wilt.

Maar ook Bing, en zelfs onze eigen zoekmachine Ilse (wie gebruikt díe nog?), schermen té seksuele, controversiële en anderszins gevoelige termen af.

Toch is Ilse uiteindelijk overduidelijk een Hollandse creatie: je krijgt misschien geen suggesties bij seksuele zoektermen, maar wél direct een overlay vol erotiek-links. 😎

(Je vraagt je nu af: wat héb ik aan deze informatie voor mijn seo-teksten? Nou ja…niets. Ik liep ertegenaan en wilde dat met jou delen. Púúr entertainment!)