Waarom je website geen baby is

“Mijn website is mijn kindje.”

Ondernemers zeggen dit echt. Vaker dan je denkt.

Vraagt iemand me naar zijn of haar (nieuwe) website te kijken, en zegt dat er dan bij: “Mijn kindje…” Durf dan nog maar eens te zeggen wat voor gedrocht het is. Want ze reageren dan net als echte ouders: kom niet aan hun kindje!

Ik snap het niet. Echt niet.

Een folder mag gewoon een folder zijn.

Een visitekaartje mag gewoon een visitekaartje zijn.

Een advertentie een advertentie.

Een jaarverslag een jaarverslag.

Maar van alle marketingmiddelen moet een website zo nodig een baby zijn. Legers ondernemers doen alsof ze een stukje software met veel pijn, moeite en liefde persoonlijk gebaard hebben.

Waarom?

Waarom kan een website niet gewoon gezien worden als wat het is:

een onlinemarketingmiddel. Een acquisitietool. Want dat is het! Niets minder, maar ook zéker niet meer.

Maar nee hoor: “Mijn website is mijn kindje.” En hóp, mijn fantasie slaat op hol: ik zie de man of vrouw in kraambed, van boven zakelijk gekleed in mantelpakje of overhemd met jasje, en van onder wijdbeens naakt, persweeën wegpuffend, uren vechtend voor elke centimeter ontsluiting, en uiteindelijk luid kreunend de vrucht werpend: “Gefeliciteerd, meneer, het is een website! Hoe gaat u ‘m noemen?” De ondernemer, in tranen en blozend: “www.kerncoaching.nl”.

Belachelijk? Natuurlijk!

Maar ondertussen voelt de ondernemer wél alle emoties die bij ‘een kindje’ komen kijken. En als ze het dan aandurven om dat kindje door mij tekstueel en structureel te laten verbouwen, doet elke wijziging van mijn hand ze – zo lijkt het –  fysiek pijn.

Die opdrachtgevers zijn moeilijk tevreden te stellen. Ik kan praten als Brugman, beargumenteren waarom dit of dat wel of niet slim is in relatie tot bezoekersconversie of weet ik veel, maar uiteindelijk gaat het maar om één ding: of de website – excuses – het kindje nog wel genoeg op de trotse ouder lijkt. Dan krijg je discussies over of mijn stijl niet ‘te verkoperig’ is, of ‘te direct’. Zoiets.

Als je website al op íemand moet lijken, is het de klant

DIE moet zichzelf in je website herkennen. Jouw website moet een beetje van hém worden. Nee, niet zijn kindje, maar hij moet er wel emotioneel van worden. Hij moet zijn probleem terugvinden, en in jouw oplossing geloven. Omdat die onderscheidend is. Of gewoon kraakhelder geformuleerd is. Hij moet denken: “Dit bedrijf gaat mijn leven beter maken.”

Dus, ondernemend Nederland:

Laat je website los

Ook al heb je het gevoel dat ‘ie ‘uit jezelf’ is gekomen. Want dan gaan de discussies om je website te verbeteren om de verkeerde dingen: je luistert niet meer naar rationele argumenten, maar bent alleen bezig met beschermen en behouden van wat je zelf hebt bedacht.

Dit geldt ook voor ondernemers die hun website hebben laten bouwen en/of schrijven door vrienden of familieleden: als het hún kindje is, vinden ondernemers het zowaar vaak nóg moeilijker om iets te veranderen, omdat men bang is anderen voor het hoofd te stoten.

Je website in een onlinemarketingmiddel. Punt

En een verdomd krachtige, als je het goed aanpakt.

Dus snij die navelstreng alsjeblieft door. En stuur je kindje naar de plastische webtekstchirurg voor een grondige verbouwing.