Google bewijst: we deugen écht!
In tijden van crisis gaan we voor elkaar door het vuur. En is het niet – zoals we vaak denken – ieder voor zich.
Dat heeft Rutger Bregman al overweldigend aangetoond in zijn boek ‘De meeste mensen deugen’. Niet voor niets geef ik dat boek cadeau zo vaak ik kan.
Eén vorm van bewijs leverde hij nog niet: ons zoekgedrag op internet. Maar nu, in coronatijd, kom ik het continu tegen. Zoals bij een zoekwoordenanalyse voor een tekst over de Voedselbank:
Kijk vooral naar de trendpercentages: sinds maart zijn die duizelingwekkend gestegen. En dit zijn nog maar 2 varianten van die zoekopdrachten. Kijk hier maar eens naar:
En de Voedselbank is niet de enige organisatie die op veel meer steun kan rekenen in coronatijd. Ik hoef hier niet veel bij uit te leggen; ik laat de cijfers graag voor zichzelf spreken:
Ik weet zeker: als ik me even druk maak, vind ik nog talloze andere zoekopdrachten waaruit ons altruïsme blijkt.
Geloof de pessimisten dus niet
Op de radio, op tv, om me heen; ik hoor het mensen nog steeds zeggen:
“De mens is egoïstisch. Kijk maar naar al die hamsteraars. Zie je wel: in tijden van crisis is het ieder voor zich.”
Dat soort uitspraken horen we zo vaak, dat velen er helaas in gaan geloven.
Want het klopt gewoon niet. Die hamsteraars? Dat was relatief gezien maar een kleine groep. ‘Ieder voor zich’? Rutger Bregman én Google bewijzen dat meestal het tegenovergestelde waar is. Als we dat nu eens écht gaan beseffen?
Lang leve de mensheid!
Dankzij dit soort cijfers durf ik te geloven dat we ook die ándere – veel langzamere maar uiteindelijk vele grotere – crisis de baas worden. Jawel: klimaatverandering.
Mooi Arjan. Op de zoekwoorden na heeft dit verhaal geen woorden nodig.
Echt hè! Laat ik dan dit antwoord ook maar kort houden: dank! 😄
Hier spreekt uw partypooper….:-)
Is het zoekgedrag in corona-tijd niet hetzelfde als extra je best doen wanneer je vrouw dreigt bij je weg te gaan? Als alles weer voortkabbelt in de relatie, vergeet je weer om bloemen voor haar mee te nemen en de wc-bril omlaag te doen.
Ik ben er bang voor, maar natuurlijk hoop ik op het tegendeel.
Haha! Ik denk dat (gelukkig!) toch het tegendeel waar is, Ida.
Want dit soort gedrag vertonen we ook als we in levensgevaar zijn. Toen de Twin Towers in brand stonden, was er bijvoorbeeld totaal geen sprake van blinde paniek. Mensen stormden niet de trap af terwijl ze anderen vertrapten. Integendeel: mensen lieten elkaar vooral voorgaan en hielpen elkaar. Bij alle rampen is dit soort gedrag breed gedocumenteerd.
Maar je ziet het toch ook in de zorg zelf? Die schakelen geen tandje bij, maar hele tandwielen om mensen te helpen.
Heb je het boek van Bregman al gelezen? Kan ik je warm aanbevelen. Het heeft mijn mensbeeld letterlijk op z’n kop gezet.
Ik bedoel vooral: fijn dat we in crisistijd zo empathisch doen – maar wat doen we straks in ‘normale tijden’? Wat blijft er dan nog over van alle goodwill en altruïsme?
Gedocumenteerd sociaal ‘rampengedrag’: geloof ik wel. Top, fijn, goed.
Gedocumenteerd sociaal gedrag op ‘just another day at the office’: dáár ben ik nou benieuwd naar, straks.
Boek niet gelezen.
Ah zo. Ik denk dat we in normale tijden ook best sociaal zijn. Alleen ligt het dan veel minder aan de oppervlakte (of is er minder aandacht voor/is het minder zichtbaar).
Ik vind het vooral geruststellend dat al die uitspraken over ‘de ware aard’ van de mens gewoonweg niet kloppen. Ik geloofde en zei het ook: ‘We zijn nu beschaafd, maar wacht maar totdat al onze zekerheden wegvallen. Dan is het ieder voor zich. Als jij geen eten hebt en de buurman wel, dan sla je ‘m de hersens in om te overleven.’ Dat soort vrolijke overtuigingen. Het tegenovergestelde blijkt veel waarschijnlijker, wat déze tijden van onzekerheid ook weer aantonen.
De maker van ‘Love Actually’ zei eens verzuchtend:
Dát dus. Ook in ‘normale tijden’.