Wat heeft God dat ik niet heb? (Of: de macht van woorden)

Taal is macht. Dat heb ik niet verzonnen; die uitspraak is al lang geleden gedaan en daarvóór en sindsdien talloze keren bewezen.

Woorden hebben invloed.

Ze overtuigen, verleiden, misleiden, kwetsen, helen, verbeelden, verwonden, verbinden, verdelen, verenigen, verachten, verheffen, verlagen, leiden af, bouwen op, breken af, bevestigen, ontkennen, liegen, verwonderen, desillusioneren…

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar ik heb het – al zeg ik het zelf – nooit treffender verwoord dan in deze 5 regels:

Ik spreek een woord,
en een wereld verschijnt.
Ik spreek er twee,
en een andere verdwijnt.
Wat heeft God dat ik niet heb?

Deze blasfemische regels schreef ik in 2010, naar aanleiding van een dichtwedstrijd, uitgeschreven door Taalpost van Onze Taal.

Ter ere van de 1000^ste editie van Taalpost vroegen ze lezers 5 dichtregels over taal in te sturen. Uiteindelijk stelden ze daarmee een 1000-regelig gedicht samen, dat geopend én afgesloten werd door profdichter Ingmar Heytze. Ik moest er weer aan denken dankzij het artikel van Aartjan van Erkel, over de uitspraak ‘Schrijven is stelen van dieven’ van diezelfde Heytze.

(Taalpost is geweldig, trouwens: een keer of 3 per week de laatste taalnieuwtjes en –weetjes in je mailbox.)

Ik meende elk woord van die 5 regels:

Je kunt met één enkel woord een toon zetten, en die met de 2 woorden erna weer helemaal wijzigen. Bijvoorbeeld:

‘Schat…rot op.’

Het eerste woord bevestigt een relatie (jij bent mijn schat, mijn partner, mijn geliefde), de 2 woorden daarna zetten die op scherp. Je vraagt je direct af of het eerste woord uit gewoonte werd gesproken, en of de 2 erop volgende woorden het einde van de relatie inluiden. Minstens 2 werelden opgeroepen waarvan 1 afgebroken, in 3 woorden…

Hoe vaak komen we niet in de problemen door de woorden die we meestal onbewust en daarom onzorgvuldig kiezen? Hoe vaak vervallen we niet in onbewuste patronen die onze relaties keer op keer in de problemen brengen?

En hoe bewust heb jij de woorden op je website gekozen?

Sluiten je webteksten aan bij je doelgroep? Schrijf je in hun stijl? Roep je de juiste werelden op, die de kans dat zij zich laten verleiden op jouw website groter maken?

Praat je op je hele website in dezelfde taal? Of laat je eerder opgebouwde werelden verdwijnen door een paar verkeerd gekozen woorden, door een stijlbreuk?

Of kies je zúlke algemene bewoordingen, zúlke holle clichés en formele taal, dat je de woorden ontdoet van hun potentiële macht, en juist helemaal géén werelden oproept? Oftewel: staan er op jouw website webteksten die helemaal niets doen met je bezoekers?

Woorden kunnen verkopen…of niet.

Wat heeft God dat JIJ niet hebt? Niets; ook jij hebt de macht van taal tot je beschikking. God sprak elk woord machtig, om in 7 dagen de wereld te scheppen.

Wees God. Wend de kracht van woorden aan om jouw webteksten machtig te maken. (Of, als je de kracht zelf niet bezit, laat een ander die macht voor je aanwenden.)

PS: niet alleen werden mijn regels in het gedicht opgenomen, ik won er ook een prijs mee! Ik mag mezelf dus voorhouden dat ik een bekroond dichter ben. ;)

PPS: je kunt hier het 1000-regels tellende gedicht over taal downloaden.