“Je bent veel verlegener dan je je voordoet op je blog.”

Ouch. Daar ging mijn online imago, dat ik hier zo zorgvuldig probeer op te bouwen. Het imago van de zelfverzekerde SEO-copywriter, die jullie ondernemers wel ff zal vertellen wat je wel en niet moet doen, op je website en met je webteksten.

Maar die bravoure had ik in real life op dat moment dus even niet. Alsof ze door me heen prikte, en dat voelde ik. Ik voelde me in één klap 30 jaar jonger…

Een verlegen jongetje…nog lang niet de zelfverzekerde copywriter die jullie nu allemaal kennen…

Als puber had ik er echt last van: verlegenheid

Ik herinner me nog hoe het populairste meisje van de klas iets tegen me zei, en ik haar niet verstond uit verlegenheid. Ik durfde niet eens te vragen ‘Wat zei je?’, dus ik stamelde maar wat onbegrijpelijks terug terwijl ik naar mijn schoenen keek.

Way to go, Romeo.

Dat gebeurde in havo 2. Misschien markeerde dat wel een omslagpunt, want een jaar later deed ik iets wat absoluut niet in de aard van een verlegen middelbare scholier lag:

Ik stuurde een valentijnskaart naar het populairste meisje van havo 3. En ik schreef dwars tegen alle valentijnstradities in mijn naam erbij. Ik vroeg zelfs rechttoe rechtaan verkering.

Toegegeven: ze had er in een ludieke bui zelf om gevraagd. Ze had mij, plus zo’n beetje alle andere jongens in de klas, uitgedaagd haar een kaart te sturen. Ze bedoelde alleen natuurlijk niet een kaart met een oprechtige, stellige liefdesverklaring.

Afijn, ik dacht: als jij een kaart wilt, dan kun je ‘m krijgen…

Ik weet nog hoe ik voor de PTT-brievenbus stond: wel doen? Niet doen? Ik kon nog terug. Kaart half in de bus…ik hoefde ‘m alleen nog maar los te laten. Point of no return. Nu of nooit. Nooit? Nu! Vingers van elkaar, kaart los, en met een onhoorbare plof lag ‘ie daar, tussen alle andere post die de volgende dag bezorgd zou worden.

F-ing hell. Ik had het gewoon gedaan.

Maar ja, dat was het makkelijke deel van mijn missie. De dag na valentijnsdag fietste ik met lood in m’n schoenen naar school. Ze had de kaart gekregen. Dat móest wel. Zou ze me uitlachen in m’n gezicht? Had mijn kaart al de ronde gedaan in de klas? Of…zou ze – ondenkbaar natuurlijk – ‘ja’ zeggen?

Hoe dan ook, ik had het gedurfd

De adrenalinerush bleek verslavend, want dat is hoe ik daarna alles aanpakte: ik kan iets heel eng vinden, me heel kwetsbaar voelen, en ik kan gigantisch op m’n bek gaan – maar ik dóe het wel. Want daar komen mooie dingen van. Daarmee kun je veel bereiken.

Mijn potentiële klant riep in eerste instantie mijn verlegen kant op. Dat gebeurt soms, als ik iemand ontmoet waar ik direct van onder de indruk ben, door de natuurlijk kracht die die persoon uitstraalt. Totdat we over webteksten gingen praten. Toen herpakte ik mijn zelfvertrouwen. Toen kwam mijn zelfverzekerde, stellige kant weer boven. Toen kon ik haar helpen met haar onzekerheid: haar webteksten.

Beide ben ik: de verlegen jongen én de zelfverzekerde copywriter

Hier krijgen jullie de zelfverzekerde, stellige copywriter. Dit is mijn domein, hier spreek ik over dingen waar ik meen verstand van te hebben.

Als ik over sliders schrijf, kies ik als titel ‘Verwijder die slider!’. En niet ‘Het is misschien beter om je slider te verwijderen, meestal’. Op een blog neem je stelling. In de comments is genoeg ruimte voor discussie. Eén van de redenen waarom reacties zo belangrijk zijn.

Ik citeer graag even een mede-stellingnemer, Kitty Kilian van De Blogacademie:

“Ik durf wel te stellen dat driekwart van het succes van een tekst afhangt van het aplomb waarmee de schrijver durft te schrijven.”

Schrijven is durven. Als je goed wilt schrijven, tenminste.

Verder zijn wij net als jij:

“We overdrijven gewoon een beetje. We doen alsóf we dapper zijn.

Alsof we het allemaal zo goed weten.

Alsof je óns niks hoeft te vertellen.

Dat heet stijl”

(Lees haar hele artikel hier)

En wat heeft dat dus met jou te maken?

Omdat jij op je website, in je webteksten, óók stellig moet zijn. Dat is immers jóuw domein.

Veel ondernemers die ik ontmoet, zijn heel stellig als ze over hun diensten praten en wanneer ze die verlenen.  Maar op hun website zijn ze – gek genoeg – juist verlegen. Of in ieder geval: zij hebben schroom. Schroom om in hun webteksten net zo direct te zijn als wanneer zij een verkoopgesprek voeren, bijvoorbeeld.

Dat zelfvertrouwen dat jij voelt wanneer je over je dienstverlening praat…waarom giet je dat niet over in je webteksten?

Gooi die schroom van je af!

En als je diep van binnen nog een verlegen jongetje bent, zoals ik, mag je dat af en toe best toegeven. Schrijven is ook kwetsbaar zijn. Zo word je een mens voor je lezers.

Maar…hoe liep het nou af met dat meisje?

Jij leest dit natuurlijk alleen nog maar omdat je de ontknoping van mijn verhaal wilt weten, toch? ;)

Vond dat meisje mij ook leuk? Kregen we verkering? Is ze nu mijn vrouw en leven we nog lang en gelukkig?

Nee, natuurlijk.

Toen ik de klas inliep, had ze alle kaarten die ze ontvangen had in haar hand, en was die aan het doorkijken. Alle kaarten…behalve één. Want zonder mij aan te kijken zei ze: “En van jóu heb ik niets gehad!” Zogenaamd verwijtend.

Ik wist genoeg.

Best chique van haar, eigenlijk, om het zo te doen. Natuurlijk wist zij ook wel dat ik haar niet geloofde. Maar het bespaarde mij een pijnlijke afwijzing, en haar een ongemakkelijk moment.

En omdat we onszelf nu eenmaal graag voor de gek houden, kon ik altijd nog doen alsof ze mijn kaart écht niet gehad had. Of dat ze mij misschien stiekem tóch leuk vond, maar dat gewoon niet durfde te zeggen, omdat zij óók heel verlegen was…

Wie weet.

PS: Jaren later had ik meer succes bij het meisje dat inmiddels mijn vrouw is. Het begon met een sterk staaltje copywriting, al zeg ik het zelf. Maar dát is een verhaal voor een andere keer. (Oeh, cliffhanger! Ook al zo’n krachtig stijlmiddel. 😉)

Toon Tellegen schreef dit gedicht:

Een locomotief

Er staat een locomotief op een zijspoor,
tot in haar merg verroest, met distels overgroeid.

Als het regent weent zij bruine tranen.

Ik loop langs haar, raak haar aan,
aai haar,
zeg iets tegen haar, iets bemoedigends
klim op de resten van een treeplank.

In de verte slaat een klok.
Misschien ben ik wel een prins. Je weet het nooit!
Misschien is dit wel Doornroosje.
Locomotiefje, liefje… open je ogen..!

Hoog aan de hemel staat de zon.
‘Hé!’ roepen ze. ‘Ho!’, ‘Wacht eens even!’ en ‘Sta stil!’.
Maar wij vertrekken en horen niets en niemand meer.

Dichter en schrijver Toon Tellegen, die van het mooiste woord uit onze taal

Het waren de woorden ‘Locomotiefje, liefje’ waardoor ik direct verliefd werd op dit gedicht.

Spreek ‘locomotiefje’ maar eens uit, langzaam en bewust. Heerlijke gymnastiek voor je stembanden, tong en lippen. Met afstand het mooiste woord uit de Nederlandse taal, voor mij.

En dan de combinatie met ‘liefje’…poëzie zoals poëzie bedoeld was, als poëzie al bedoeld was.

Wat heeft dichten dan met copywriting te maken?

Dit: dichters bedoelen ieder woord, net als SEO-copywriters.

Als je een gedicht leest, moet je achter elk woord een betekenis zoeken. Elk woord voegt iets toe aan het geheel. Haal je een woord weg, verliest het gedicht aan kracht. Voeg woorden toe: idem.

Copywriters gebruiken woorden ook nooit ‘zomaar’. Haal woorden weg uit een marketingtekst, en je boet in aan overtuigingskracht. Voeg woorden toe, en er ontstaat overbodigheid. Lucht.

Zowel voor dichters als copywriters bestaat er geen opvulling

Dat is ook de reden waarom ik nooit bang ben voor kritiek van mijn opdrachtgevers. Ze mogen van alles van mijn (hún) webteksten vinden, ik kan van elk woord uitleggen waarom dat daar staat.

Uiteindelijk hebben zij natuurlijk wel het laatste woord: wat blijft, wat anders en wat weg moet. Vervolgens is het mijn taak om desalniettemin de overtuigingskracht van de tekst als geheel te behouden.

Genoeg over mijn vak voor deze week. Webteksten en copywriting zijn slechts storende terzijdes in dit artikel, wat mij betreft. (Poëzie met verkoopteksten vergelijken, hoe durf ik?!)

Snel terug, dus, naar het mooiste woord.

Locomotiefje, liefje…

Het werd de bijnaam van mijn dochter: locomotiefje.

Als ik haar roep, roep ik: ‘Locomotiefje, liefje!’

Als ik haar iets geef, zeg ik: ‘Alsjeblief, lief, locomotief.’ (Zo mag ik me ook een beetje dichter voelen. ;) )

En als ik vraag of ze iets wil doen, en ik begin met ‘locomotiefje’, luistert ze vaker. (Of misschien is dat maar mijn verbeelding.)

Ik wil Toon Tellegen bedanken voor het mooiste woord uit onze taal.

Ben eigenlijk wel benieuwd: als jij één woord moet kiezen, welk woord vind jij dan het mooiste? Deel ‘m hieronder!

Kom, laten we even taal vieren. Klanten werven met teksten kan morgen ook. :)

Hoog tijd dat ik mijn blogartikel uit november opvolg. Toen vroeg ik jullie je grootste webtekstergernissen naar me te sturen. Sommigen hebben dat gedaan, waarvoor dank! Daarom presenteer ik nu:

13 webtekstblunders die we vanaf nu vermijden!

Een mooi begin, 13! Maar de lijst moet veel langer worden, want ik ben ervan overtuigd dat er veel meer ergernissen leven onder websitebezoekend Nederland.

Daarom is deze lijst zeker niet statisch: wanneer ik nieuwe ergernissen binnenkrijg, voeg ik die toe. Ik zal jullie dan ook periodiek een update sturen, zodat jullie je bewust kunnen worden van álle webtekstblunders, en die kunnen vermijden op je eigen website.

Gebruik de lijst als handig hulpmiddel

En stimulans om bétere, originelere, aansprekendere, en prikkelendere webteksten te verzinnen (anders doe ik dat wel voor jullie ;)).

Voor jullie gemak heb ik een printvriendelijke versie gemaakt, om aan je prikbord te hangen.

De webtekstergernissen zijn gerangschikt naar het aantal keer dat ze op websites voorkomen. Oftewel: naar het aantal zoekresultaten in Google. (Google is nooit helemaal accuraat, maar om te schikken wel zo handig.)

Goed dan, hier gaan we! Opdat we ons nimmer meer hoeven te storen aan elkaars webteksten:

Webtekstblunders die we beloven nooit meer te maken!

1. “u bent bij ons aan het juiste adres”

Google-score: 2.790.000

Alleen gerechtvaardigd als iemand voor de deur staat en vraagt: “Ben ik hier juist bij bedrijf x?” Dan kun je antwoorden: “Ja hoor! U bent aan het juiste adres!” Dan is zo’n bevestiging fijn.

In alle andere gevallen is dit een storend cliché dat op zich helemaal niets zegt. Bewijs je kwaliteit en onderscheidend vermogen. Dan beslist je klant wel of jij inderdaad de juiste partij bent om zaken mee te doen.

(Met dank aan inzender Aleid Bos van APCtekst)

2. “kwaliteit hoog in het vaandel”

Google-score: 1.731.000

De open deur der open deuren. Stel dat je kwaliteit níet in het vaandel hebt. Dan heb je als dienstverlener/leverancier toch sowieso geen bestaansrecht? Ik zie het gesprek met een potentiële klant al voor me:

“Biedt u ook kwaliteit?”

“Nee. Dat staat niet in ons vaandel.”

Of:

“Biedt u ook kwaliteit?”

“Jazeker. Maar daar betaalt u extra voor.”

3. Welkom! (in welke variant dan ook)

Google-score: 1.674.600

Moet ik hier nog woorden aan vuil maken?

Help ondernemers met een titel die hun probleem benoemt. En jezelf door slimme zoekwoorden te gebruiken, zodat je gevonden wordt. “Welkom” zegt helemaal niets; je bezoekers niet, maar ook Google niet. En zorgt er al helemaal niet voor dat bezoekers zich meer “welkom” voelen dan wanneer het er niet staat. (Een websitebezoek heeft sowieso niets te maken met een “echt” bezoek in de “echte” wereld. Niemand verwacht onderhoudende gesprekken of een lekkere kop koffie. Websitebezoekers willen alleen maar heel snel weten dat jij de beste leverancier/dienstverlener bent.)

Zie je, heb ik er toch weer woorden aan vuil gemaakt. :(

4. “de klant is koning”

Google-score: 1.070.000

Een bedrijf dat beweert dat de klant op de eerste plaats komt, verdient ieders wantrouwen. Dan zit het waarschijnlijk niet goed, met het boven alles stellen van de klant. Waarschijnlijk is het interne missie: “Kom op! We gaan nu eindelijk eens de klant koning maken!”

Of, inderdaad, ze maken simpelweg een webtekstblunder, maken zich schuldig aan een platgetrapt cliché. Dat kan ook.

(Wederom met dank aan inzender Aleid Bos van APCtekst)

5. “Kijk rustig rond”

Google-score: 426.000

Van dezelfde categorie als “welkom”: alsof bezoekers toestemming nodig hebben om een website te bekijken. Alsof bezoekers dat wíllen! Nee: bezoekers willen niet nadenken, niet zoeken, niet rondkijken. Die willen oplossingen. En die moet jij ze tonen.

6. “ik wil mijn liefde voor en kennis & kunde over laten zien”

Google-score: 238.000

Laat me zéker je liefde voor je vak zien, en overtuig me van je kennis en kunde. Maar alleen als het me helpt voor jou te kiezen. Want in beginsel, het spijt me, ben ik alleen geïnteresseerd in mijn eigen probleem, zie je? Heel oppervlakkig van me, ik weet het. Maar als jij je bij het schrijven je teksten laat leiden door je liefde, kennis en kunde, daar oprecht in bent, laat je het me automatisch zien. Pak je me. Prikkel je me. En overtuig je me voor jou te kiezen. Ongetwijfeld.

(Met dank aan inzender Sandra Schouwenaars van StructuurWijzer)

7. “op mijn website kunt u veel informatie terugvinden”

Google-score: 102.000

“Klanten willen geen informatiebrochure, maar een oplossing”, aldus (wederom) inzender Sandra Schouwenaars van StructuurWijzer. Dat slaat de spijker afdoende op z’n kop.

8. “Sociale media zijn niet meer weg te denken uit onze samenleving”

Google-score: 35.900

Inzender Peter Kuipers schreef hierbij: “Met enige verbeeldingskracht zijn ze wél weg te denken. ;-)” Los daarvan is het een 13-in-een-dozijn-constructie die al zó vaak misbruikt is, dat het elke impact mist.

9. “Wij stellen de klant centraal”

Google-score: 22.720

Hier zegt de ondernemer: ik luister naar mijn doelgroep zodat ik mijn diensten en producten beter kan maken en op mijn klanten kan afstemmen. Dat is al heel lang niet meer bijzonder; de klant verwacht niet anders.

10. “Wij onderscheiden ons door persoonlijke aandacht”

Google-score: 14.290

Geen idee of dit ooit wél onderscheidend was. Ook geen idee wat dit precies betekent. Show, don’t tell, zou ik zeggen.

11. “persoonlijke, individuele begeleiding is het uitgangspunt (van de therapie)”

Google-score: 6

Een niche-ergernis van Daniëlle Clasen-Bos van Instituut D&C (fysiotherapie), die schreef: “Is dat niet het hele doel van fysiotherapie?” Gelijk heeft ze. En ook hierin zit weer dat ‘klant centraal stellen’, dat ontzettend NIET onderscheidende en daarom zo ergerlijke.

12. “Mijn naam is en ik ben geboren op ”

Google-score: ?

Kon deze precieze constructie met Google niet vinden, maar er zijn websites die op een dergelijke manier openen. In biografie-stijl. Denk vooral aan corporate websites met een opening als:

“Ons bedrijf is opgericht in 1935 en was toentertijd gevestigd in Epe. Door groei moesten we verhuizen naar Monnikendam. Toen kwam de fusie en daarna nog 3 verhuizingen. Toen namen we meer personeel aan. Dit leidde tot nog meer groei. Bla. En nog meer bla waar u niet op zit te wachten. Toch nóg meer bla.”

Niemand is geïnteresseerd in de geschiedenis van je bedrijf. Ze zijn alleen in je geïnteresseerd voor zover je hun probleem kunt oplossen.

(Wederom met dank aan inzender Sandra Schouwenaars van Structuurwijzer)

13. Je verschuilen achter een contactpagina

Google-score: ?

Niet zozeer een tekstuele ergernis, als wel een ergerlijke gewoonte van sommige bedrijven om hardnekkig géén telefoonnummer, géén direct e-mailadres en géén adresgegevens weer te geven. Zodat je je als bezoeker afvraagt: is dit wel te vertrouwen? En eigenlijk al bijna zeker weet dat je nooit een reactie krijgt op zo’n ingevuld contactformulier. Kost je conversie. Klaar.

(Met dank aan inzender Peter de Rooij van Kunstaastips)

Vul aan, vul aan, vul aan!

Deze lijst kan langer. Deel jouw ergernis in het commentaarveld hieronder, via social media, mail, telefoon. Scheelt me niks! Help me!

Maar natuurlijk eerst: je website checken, zodat je zeker weet dat déze top 13 in ieder geval niet voorkomt op die van jou. ;)

En deel dit artikel met anderen, zodat ook zij deze webtekstblunders kunnen vermijden.